FRAGMENT uit FILMERVARINGEN UIT DE PRAKTIJK - BOEK

INLEIDING: MET ROBERT DE NIRO IN SICILIË

“Wil je met Robert De Niro werken?” “Ja natuurlijk”, zei ik. “In Sicilië, waar “The Godfather” is opgenomen?” “Absoluut”, zei ik, “maar je houdt me voor de gek, toch?” “Nee”, zei de bazin van het productiebedrijf, waarvoor ik toen ruim honderd commercials had geregisseerd. “Je vliegt morgen eerste klas naar Oostenrijk, en dan hoor je daar meer”.  Yes!

In een luxe restaurant in Wenen legde de klant uit, dat ze voor hun product altijd een beroemde acteur gebruikten in de setting van zijn beroemdste film. Zo hadden ze eerder de echte James Bond gehad in een geweldige actiescène. Nu hadden ze Robert de Niro gestrikt, en een originele Godfather-locatie. Alleen de datum was nog niet duidelijk.

Ik vloog terug en dacht: wauw. Dit is echt een filmdroom, die uitkomt. Het kon me geen donder schelen dat het reclame was voor een papieren zakdoekje, dat “Feh” heette. Als ik maar met Robert de Niro op Sicilië kon werken. Wat maakte mij het uit dat het ging over een Maffioso, die per ongeluk een te grote hap spaghetti uit zijn mond hoest over de witte blouse van Robert De Niro, die het niet erg vindt, als hij ontdekt dat een sexy meisje zijn witte blouse schoonmaakt met een echte “Feh”-tissue.

Een paar maanden later draaide ik de commercial. Alleen was het niet de echte Robert De Niro, maar de “officiële De Niro-lookalike voor Europa, uitgezonderd Engeland”. Deze vervelende paardenlul was niet alleen een stuk kleiner dan De Niro, hij kon totaal niet acteren. Daarbij verkrachtte  hij de hele dag te pas en te onpas het “Taxi Driver”-citaat “are you talking to me” en dan moest hij hard om zichzelf lachen. Een nachtmerrie.

We zaten ook niet op Sicilië, want dat bleek te duur. We filmden in Slovenië, wat volgens de mensen van “Feh” best de sfeer van “The Godfather” had, als we er maar de juiste muziek onder zetten.

Het filmen zelf was ook een probleem: de plaatselijke bevolking, die duidelijk straatarm was, had een baantje afgedwongen als “verzekering”. Blijkbaar kon je de camera, de apparatuur en de lampen niet verzekeren in Slovenië, dus moesten er mensen als “verzekeraars” bij de lampen en apparatuur staan tegen dieven. Deze mensen namen hun hele familie inclusief opa en oma mee, want iedereen wilde iets verdienen.

Geen probleem, maar deze “verzekeraars” maakten ook expres steeds onderdelen van de camera kwijt, zodat we weer een dag niet konden draaien, en zij weer een extra dag betaald kregen. En ik moest daardoor nog vaker die stinkvervelende nep-Robert De Niro aanhoren, die steeds vrolijker werd, omdat hij ook elke dag extra betaald kreeg. Ik niet.

DE GROTE FILMDROOM

Toen ik aan dit boek begon moest ik hieraan terugdenken, omdat het in het kort vertelt, hoe het mij vaker met speelfilms verging. Eerst had ik die geweldige filmdroom. Alles kon bij wijze van spreken. Maar als de film eenmaal in productie ging, kwamen er vaker allerlei problemen, die ik allemaal zo goed en zo kwaad mogelijk moest proberen op te lossen.

En dan moest ik gaandeweg zoveel aanpassingen maken, dat ik bij wijze van spreken al lang dolblij was met een strontvervelende nep-De Niro, en dankte ik God op mijn knieën dat ik met een stel oplichters op een kale rots in de stinkende hitte van Slovenië draaide. En dat ze dan ook nog mijn commercial ongevraagd inkorten, zo zag ik net, toen ik op Google “Feh” en “Paul Ruven” intypte en het kortgeknipte eindproduct zag. KLIK HIER 

Ik denk dat iedereen, die meerdere films heeft gemaakt, weet dat het filmproces heel goed kan gaan, en zo gaat het vaak ook. Maar er kan ook van alles mis gaan, je kunt voor allerlei onverwachte keuzes en problemen komen te staan, en dan mag je erg blij zijn dat je samen met je cast en crew tenminste een stuk van je filmdroom voor elkaar krijgt.

 

Dat geldt voor alle filmmakers, en voor alle budgetten. Ook voor een internationale regisseur als Wim Wenders. Die is onder andere beroemd door de film “Paris, Texas”. Vooral die fenomenale beginsequentie met acteur Harry Dean Stanton werd in alle recensies over de hele wereld geroemd. Alleen heeft Wenders, die sequentie helemaal niet geregisseerd. Hoe zat dat nou?

DE BEROEMDE REGISSEUR DIE IEMAND ANDERS WAS