Filmer Paul Ruven onthult in tientallen anekdotes hoe een aantal Nederlandse films tot stand kwamen. Vanaf het eerste filmidee tot en met de première. Ruim driehonderd bladzijde leerzaam leesplezier. Verrassend, soms hilarisch, soms echt ongelooflijk. Hier onder een aantal korte fragmenten uit het boek.

zondag 15 mei 2016

PIERRE BOKMA EN DE BEWEGENDE ADAMSAPPEL




DE ACTRICE EN DE BEWEGENDE ADAMSAPPEL
 
Ik ken een bekende actrice, die veel tv-drama doet en dus veel regisseurs meemaakt.  Ze vertelde me dat ze alleen naar een regisseur luistert, als hij goede aanwijzingen geeft. “Een goede regisseur geeft maar één aanwijzing per keer, want je kunt niet vijf of tien dingen tegelijk spelen.” 

Als zij een slechte regisseur treft, dan doet ze net of ze naar hem luistert, terwijl ze niet naar zijn mond maar strak naar zijn adamsappel kijkt. De regisseur denkt dan dat ze naar hem luistert. Als ze ziet dat die adamsappel weer stil staat, dan zegt ze tegen hem: “Goede aanwijzing.” Vervolgens speelt ze de scène op haar manier. Zo overleeft ze.

PIERRE BOKMA EN WAAROM HOOR IK GEEN CUT?

Er doet een verhaal de ronde over acteur Pierre Bokma. De regisseur van de film “Advocaat van de hanen” twijfelde vaak lang met “cut” roepen aan het eind van een take. Pierre Bokma ergerde zich daar enorm aan. Moest hij nou eindeloos blijven doorspelen omdat het echt zinvol voor de film was of omdat die twijfelende regisseur maar niet kon beslissen? Pierre kreeg er flink genoeg van. 


Op gegeven moment kwam er een shot, waarin Pierre de straat uit liep. Omdat Pierre weer geen stop hoorde, is hij uit protest gewoon door blijven lopen. De volgende straat uit. De volgende straat uit. Tot hij in Amstelveen een kroeg vond. Op de set was er grote paniek uitgebroken. Niemand kon Pierre meer vinden voor de volgende take. Einde draaidag. Zo gaat het verhaal althans...

Hoe zorg je nou als regisseur dat je